مرحوم حاج شیخ:
مرحوم حاج آقا حسین خط نداشت، نوشتن را بلد نبود، یک امضا به لیت و لعل می‌کرد، خواندن را می‌دانست و همه چیز را حفظ بود.
وقتی ریاست به آن بزرگوار منتقل شد، اطرافیانش را جمع کرد و آنها را به حرم سید الشهدا برد،
گفت هر چه دعا کردم شما آمین بگویید. من هم همراه ایشان به حرم رفتم.
کنار ضریح ایستاد و شروع به دعا کردن شد.
یکی از دعاهایش این بود خدایا اگر این ریاستی که به من منتقل شده، برای دین من ضرر دارد، هر چه زودتر مرا از دنیا ببر.
به دنبال این قضیه مرحوم حاج آقا حسین قمی مثل آمیرزا عبد الهادی بعد از آقای بروجردی شش ماه بیشتر مرجعیت نداشت.
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
