در محلی شخص كچلی زندگی می كرد كه مردم او را علی كَل خطاب می کردند.
وی هرچه سعی می كرد كه مردم او را به این نام خطاب نکنند فایده نداشت.
تا آن كه فكری به نظرش رسید تصمیم گرفت به كربلا برود كه وقتی برگشت مردم به او بگویند كربلایی علی!
تصمیمش را عملی کرد و به كربلا رفت.
وقتی برگشت خیلی خوشحال بود كه مردم او را به اسم جدیدش یاد می کنند.
امادید هركس به او می رسد می گوید كربلایی علی كَل!
ناراحت شد و با خود گفت:
حالا بیا برای این مردم كربلا برو!
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
