علم قرآن، لا رطب و لا یابس الا فى كتاب مبین، فیه تبیان كل شیء، سر بسته است قرآن، اكثر مطالب قرآن، چون خدا علوم لا یتناهى _به یك معنا_ را در سى جزء قرآن گنجانیده است به قدرت كامله خودش!
و این اكثرش رمز است. آن رطب و یابسى كه در قرآن است كو؟! بفرمایید! كدام یك از شما مى‌داند؟! فیه تبیان كل شیء كو؟! بفرمایید كجاست؟! آنها اكثرش رمز است، از قبیل علامت و اشاره است.
قرآن عبارات دارد، اشارات دارد، حقایق دارد، خیلى چیزها! تأویل دارد، تنزیل دارد، تخوم دارد، محكم دارد، متشابه دارد، مطلق دارد، مقید دارد، عام دارد، خاص دارد.
این اسرار قرآن پیش اهلش هست دیگر، من عنده علم الكتاب، كسى كه خُوطِبَ بالقرآن، لا یعرف القران الا من خوطب به، كسى كه مخاطب به قرآن است او مى‌داند اسرار قرآن را، فیه تبیان كل شیئ، لا رطب و لا یابس را، این مى‌داند.
علمش هم علم شهودى است،
دانستن او غیر از صورت حاصله‌ى من الشیئ عند العقل است، صورت حاصله و تصور و تصدیق نیست، او شهود است، و حضور است، او حامل نور علم است، به وسیله‌ى نور علم همه چیز را مى‌بیند، یرى و یقول.
از بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
نکات:
علم کتاب یعنی علم باطن قرآن.
این علم غیر از علم اکتسابی است.
مقصود از “لا رطب و لا یابس الا فى كتاب مبین” هم همین علم است.
اکثر مطالب قرآن به طور رمز و سربسته است.
و این اعجاز قرآن است که خداوند علوم لایتناهی _ به یک معنا- را در سی جزء گنجانیده است.
قرآن عبارات دارد، اشارات دارد، حقایق دارد، خیلى چیزها! تأویل دارد، تنزیل دارد، تخوم دارد، محكم دارد، متشابه دارد، مطلق دارد، مقید دارد، عام دارد، خاص دارد.
اسرار و رموز قرآن نزد من عنده علم الکتاب است.
علم او شهودی است؛ چون حامل نور علم است.
