افرادی از اهالی خیرآباد:
حاج شیخ رحمة الله علیه پس از بازگشت از نجف اشرف به روستای خیرآباد (زادگاه خود) میآید در کنار قبرستان میایستد.
بعد با عصای خود شروع به قدم زدن در قبرستان میکند تا آن که در یک نقطه خاص عصای خود را متوقف میکند و دستور میدهد آن جا را حفر کنند.
پس از مقداری حفر کردن، سنگی را بیرون میآورند و متوجه میشوند که سنگ قبر مادر ایشان است.
ایشان دستور میدهد که سنگ را در همان جا نصب کنند.
این در حالی بود که بر اثر گذشت زمان طولانی محل قبر گم شده بود و کسی اطلاع از محل قبر و سنگ آن نداشت.
در حال حاضر آن سنگ قبر که مربوط به حدود سال 1330 قمری است در محل قبر باقی و سالم است.
یکی از اهالی روستا می گوید:
من الآن هفتاد سال عمر دارم حدود هشت ساله بودم که حاج آقا به روستا آمد و بعد هم به قبرستان آمد،
من بیلی آوردم که سنگ قبر مادر ایشان را از خاکها بیرون بیاوریم، دیدیم ایشان با ناخنگیری که دستش بود اطراف سنگ را میکند تا این که سنگ را بیرون آورد و آن سنگ با این که خیلی قدیمی است ولی طوری نشده است و سالم است.
«روزنهای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی