مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی ره

مرحوم حاج آقا اهتمام زیاد و فوق العاده نسبت به حق الناس و اموال مردم و حفظ امانت و برگرداندن به موقع آن به صاحبش حتی در چیزهای كم ارزش داشت.

در این جهت علاوه بر آن كه خود عملا ← ادامه

جریان اول :

ایشان از همان آغاز طلبگی به تقوا و شرایط طلبگی تقید کامل داشت. ایشان می‌فرمود:

در مجلسی با یک نفر ارتشی (به نام آقای فرقانی که وی برادر آشیخ محمد تقی رئیسی از علمای قوچان بود.) برخورد ← ادامه

در زمان حكومت عثمانیها مرد شیعه متدینی در بازار بغداد قهوه خانه بزرگی داشت.

بزرگان شهر و صاحب منصبان كه اكثرا سنیهای متصعب بودند به آنجا مراجعه داشتند و معمولا طبق قاعده در قهوه خانه ها وقت خوردن چایی و ← ادامه

شخصی در هندوستان عرقچین می فروخته است.

روزی در زیر درختی برای استراحت خوابیده بود وقتی از خواب بیدار می شود می بیند تمام عرقچینهای او را میمونی برداشته و بالای درخت برده است.

فكر می کند كه چگونه عرقچینها ← ادامه

 در هندوستان مركز مار و مار گیرها است.

شخصی نقل می کند كه كسی به من گفت با من به خارج از شهر بیا كه با تو كاری دارم.

من به همراه او بیرون رفتم، او در جایی قرار گرفت ← ادامه

روزی با حاج شیخ به مجلسی می ‌رفتیم (كه گویا مربوط به یكی از بستگان ایشان بود)

قرار بود در آن مجلس منبر بروم

از ایشان سؤال كردم كه چه موضوعی مناسب است در اینجا مطرح شود.

فرمود: دنیا نزد ← ادامه

مرحوم حاج شیخ دو تا کتاب ضاله به من فروختند یکی تفسیر بیان السعاده (از تفاسیر صوفیه) بود و یکی جوامع الکلم ( نوشته شیخ احمد احسایی) و پولش را هم گرفتند،

فرموده بودند که اگر به باقر آقا بدهم ← ادامه

بعد از فوت حاج شیخ ذبیح الله یك شب نماز شب می ‌خواندم، ركعت آخر كه رسیدم در دعای دست بودم و برای افراد استغفار می ‌كردم،

ناگهان در بیداری دیدم ایشان آمدند بدون عمامه و عبا و قبا، با ← ادامه

مرحوم آشیخ ذبیح الله قوچانی از آن خوب خوب‌ها بودند.

من چند نفر را در زندگیم که دیدم، اینها چیزهای استثنایی بودند.

خدا رحمت کند مرحوم آشیخ مجتبی قزوینی در مشهد و مرحوم آقای فکوری در قم ، یک خصوصیاتی ← ادامه

صحبت اصالة الوجود و اصالة الماهیه بود، چند تعبیر جالب داشتند:

یكی این بود كه این بحث مطرح است كه وجود به نظراصالة الوجودیها معنای واحدی است و بر موجودات مختلف اطلاق می شود.

{مثلا}درخت موجود است، آب موجود است ← ادامه

گاهی می فرمود:

اگر انسان باطن گناه و ملكوت آن را متوجه بشود فكر گناه هم نمی كند.

{مرحوم حاج سید مرتضی خلخالی می ‌گفت:

مرحوم آسید عبدالهادی شیرازی معصیت كه نكرده بماند، فكر معصیت هم به خود راه نداده ← ادامه

به بعضی از مکانهایی که برخی از مردمی که چندان اهل رعایت مسایل شرعی نبودند نمی ‌رفتند،

حتی در ساعات خلوت که کسی در آنجا نبود.

می ‌فرمودند: در این مکان‌ها معصیت خدا می ‌شود.