اشعار

ای اختر تابان قمرت باد مبارک
ای مادر ایران پسرت باد مبارک
ریحانۀ خیر البشرت باد مبارک
از خوب‌تران خوب‌ترت باد مبارک
-فرزند تو بر پنج قمر نور دو عین است
-با نـام علی آینـه روی حسین است

ای پیش ← ادامه

صد گره بر هر گره در کار اگر داری کم است
یا که صدهاحاجتِ دشوار اگر داری کم است
یا که قدَّ آسمان آوار اگر داری کم است
یا که در قلبت غمی بسیار اگر داری کم است

غم جگر ← ادامه

هر شب جمعه که دلتنگ زیارت می شوم
میروم در گوشه ای غرق عبادت می شوم

یا سلامی میدهم از بام خانه بر حرم
چون کبوتر راهیه صحن و سرایت می شوم

با دوبال حسرتم پر میكشم تا شهر عشق← ادامه

در حقیقت معنیِ دین جلوه ی ایمان علی ست
بعدِ توحید و نبوت بهترین برهان علی ست

آن همای آفرینش مایه ی فخرِ جهان
اولین تفسیرِ دین، از منظرِ قرآن علی ست

نورِ علم و معرفت از سینه اش جاری ← ادامه

چشم آلوده کجا، دیدن دلدار کجا
دل سرگشته کجا وصف رخ یار کجا

قصه ی عشق من و زلف تو دیدن دارد
نرگس مست کجا همدمی خار کجا

سرّ عاشق شدنم لطف طبیبانه توست
ور نه عشق تو کجا این ← ادامه

ناز كم كن كه خريدار فراوان دارى
نمكى بيشتر از يوسف كنعان دارى

گرد نعلين تو خورشيد فراز فلك است
دولت وسلطنتى فوق سليمان دارى

صفت حاتم طائى چو شنيدم گفتم
تو دو صد حاتم طائى ز غلامان دارى

من ← ادامه

دو زن طفل خوش منظری داشتند
براو دعوی مادری داشتند
یکی ادعا کرد من زادمش
یکی گفت من پرورش دادمش
یکی گفت این طفل جان من است
یکی گفت روح و روان من است
دراین ادعاشان به پا خاستند
قضاوت ← ادامه

سروده‌ای از مرحوم آیت الله صافی گلپایگانی (ره) در ردّ باستانگرایی استعماری:

ما را ز کورش و کِی و جَم اعتبار نیست
فخری به داریوش و به اسفندیار نیست

مُرده است دُور رستم و سیروس و کیقباد
ما را به ← ادامه

یا امام العصر ما زانِ توایم
بنده انعام و احسان توایم

برنمی‌داریم سر از خاک درت
تا ابد بر عهد و پیمان توایم

در صراط مستقیم بندگی
پیرو ارشاد و برهان توایم

پُر شود از فتنه، گر روی زمین
بیم ← ادامه

بگذار کمی عرض ارادت بنویسم                      

هزاران سال نوری قبلِ خلقت خلق شد زهرا
هزاران سال قبل از مریم و آسیه و حوّا
نفهمیدیم انسان است یا انسیة الحورا
علی شد “باءِ” بسم اللهُ و زهرا “نونِ” اعطینا

خدا روز ازل دار و ندارش را به ← ادامه

قرآن گشودم آیه ی محشر بیاورم
می خواستم که سوره ی کوثر بیاورم
من کیستم ز فاطمه سر در بیاورم
باید کسی شبیه پیمبر بیاورم

هنگام وصفت عقل مرا ترک می کند
معراج رفته شأن تو را درک می کند← ادامه