نصر آمد گفت: ای سلطان عشق!
عشق‌ها چون جسم و تو چون جان عشق

حتم نبود این شهادت مر تو را
حکم فرما بازگردد ماجرا

هست در حکمت زمین و آسمان
گشته منقادت شها کون و مکان

حکم فرما تا ← ادامه

خاطره‌ای از مباحثهٔ آیت‌الله سید هادی میلانی و آیت‌الله خویی تعریف می‌کنند که:

این دو وقتی از درس استاد بیرون آمدند، در صحن حرم امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) مشغول بحث می‌شوند، این بحث آن‌ قدر ادامه پیدا می‌کند که وقتی از شب ← ادامه

سایه پیغمبر ندارد هیچ می دانی چرا
آفتابی چون علی در سایهٔ پیغمبر است

——–

ای درّ ولایتِ تو را کعبه صدف
معراجِ تو دوشِ فخرِ عالم، زشرف

از مولِدِ تو قبلهٔ عالم کعبه است
وزمرقَدِ تو قبلهٔ کعبه است ← ادامه

امروز خانه دل نور و ضیا ندارد
جایی که دوست نَبْوَد، آنجا صفا ندارد

شهری است پر ز آشوب، کاشانه لگدکوب
آن دل که از تغافل، شوق لقا ندارد

دزدان به کشور دل، هر جا گرفته منزل
وان میر صدر ← ادامه

لَو أنَّ شَخْصاً أتَیٰ في مَمْسَکِ العَمَلِ
بِوِردِ کُلِّ نَبِيٍّ مُرسَلٍ وَ وَلي

وَ عاشَ في الدَّهرِ آلافاً مُؤَلَّفَةً
خِلْواً مِنَ الذَّنْبِ مَعصوماً مِنَ الزَّلَلِ

وَ طارَ في الجَوِّ لایَأوي علیٰ طَلَلٍ
وَ جاوَزَ البَحرَ لایَخْشیٰ مِنَ البَلَلِ

ماکانَ یومَ ← ادامه