آسید محسن موسوی:
در ایامی که خدمت حاج شیخ بودم یکی از برنامه های ایشان این بود که اگر پولی دستشان می‌آمد، هر چقدر هم که بود، آن را نگه نمی‌داشت، فورا انفاق می‌کرد.
اصلا فکر نمی‌کرد که الان دست خودش خالی است، فوری رد می‌کرد و می‌فرمود:
ما می‌دهیم خدا از جای دیگر می‌رساند.
گاهی هم همین جور پیش می‌آمد می‌فرمود:
سید محسن دیدی خدا رساند!
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
