همه یادداشت‌ها

قاچاقی به عراق رفتیم و به نجف اشرف مشرف شده و برای ادامه تحصیل در آنجا رحل اقامت افکندیم.

چند وقتی از رفتن ما به نجف گذشت، تا این که برای اقامت قانونی در عراق به اداره اقامت مراجعه کردیم. ← ادامه

وقتی به مشهد آمدم حجره‌ای را در مدرسه دو درب انتخاب کردم که معروف بود شیخ بهایی در آنجا درس می‌خوانده است.

و به همین جهت من آن حجره را انتخاب کردم.

این حجره در طبقه پایین مدرسه قرار داشت، ← ادامه

می‌فرمود یکی از رازهای موفقیتم، فقر و تنگدستی و به تعبیر خودشان آستین کهنگی بود:

آستین کهنه‌گی من، نعمتی بود که کسی برای آجیل دور و بر من نیاید.

معلوم است که اگر یک روز رفتی اتاق کسی آبگوشت خوردی، ← ادامه

یادم نمی آید که مرحوم والد (حاج شیخ ذبیح الله قوچانی) در دوران طلبگی این جانب –چه قبل از ازدواج و چه بعد ازآن – کمک مالی به بنده کرده باشند.

تنها موردی که خاطرم هست از این قرار است:← ادامه

خداوند تبارك و تعالى هر كسى را به مقدار خودش عقل و علم مرحمت كرده،

آن كه دیوانه صرف است او آمادگى ندارد، مغزش معیوب است، استعداد ندارد از براى این كه از نور عقل استفاده كند، او حسابش سواست.← ادامه