زمانی كه ما در مشهد درس می  خو انیدم از طلبه‌ها امتحان می شد.

یكی از طلبه‌ها می  خو است از كتاب مطول(ظاهرا) امتحان بدهد.

وی قبل از آمدن به جلسه امتحان قسمتی از كتاب را مطالعه كرده بود كه ← ادامه

مرحوم حاج شیخ راجع به افرادی که صادق و بدون غل و غش بودند چنین تعبیر می فرمود:

این آقا از مردم صد یا دویست سال پیش است كه زمانه او را به تأخیر انداخته‌ است!

(نکته این تعبیر بر ← ادامه

می فرمود:

یک وقتی طلبه ای پیش من آمد و شروع به صحبت کردن کرد.

متوجه شدم که می خواهد مرا هدایت کند ( گویا منظورش این بود که چرا شما اهل زنده باد، مرده باد نیستید؟)

می فرمود: چیزی ← ادامه

یک وقتی یكی از روحانیون قوچان(ظاهرا آقای همتی)به منزل ما آمده بود.

از او پرسیدم چكار می كنی؟

گفت: حاج آقا! دیدم هركی هركی است، لذا هم منبر می روم و هم نماز جماعت می  خو انم!

“روزنه‌ای به

در محلی شخص كچلی زندگی می كرد كه مردم او را علی كَل خطاب می کردند.

وی هرچه سعی می كرد كه مردم او را به این نام خطاب نکنند فایده نداشت.

تا آن كه فكری به نظرش رسید تصمیم ← ادامه

شخصی بود می گفت:

خدا یك مقداری پول و ثروت دارد از این می گیرد به آن می  دهد و… و همه را هم با آن خوشحال می  کند!

“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم ← ادامه

دل بعضی از مردم دل نیست .

بلكه ده است، دهی پر از چهار پا و خر و گاو!

“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی

نصیحت به بعضی از ائمه جماعات به زبان شوخی:

وقتی نماز جماعت می  خو انید مردم را به طرف خدا می برید یا می فرستید؟!

در دعای دست زیر چشمی  به مردم نگاه نمی كنید كه چه جمعیتی به شما ← ادامه

بعضی از افراد وقتی می  خو استند از خدمت حاج آقا مرخص شوند می گفتند:

آقا اجازه مرخصی می فرمایید؟

در جواب آنها به شوخی می فرمود:

مگر شما با اجازه من آمدید كه برای رفتن اجازه می گیرید؟!

“

روزی یکی از رفقای طلبه که یک ماشین مدل قدیمی داشت مرحوم حاج شیخ را سوار چنین ماشینی می کند.

حاج شیخ به شوخی به او می  گوید:

اذا رأیت قبرا مجانا فادخل فیها ( اگر قبر مجانی دیدی داخل ← ادامه

طلبه‌أی به میهمانی رفته بود.

سفره متنوع بود و او نمی توانست از همه غذاها بخورد.

لذا ظرف ماست را از سفره برداشت آن را بوسید و روی طاقچه گذاشت و گفت:

انشاء الله در مدرسه خدمت شما خواهم رسید!← ادامه