سال 1362 در مشهد مشغول بنایی بودم، آقای خرسندی بزرگ یکی از اهالی خیرآباد به نام آقای جوادی (که آن زمان سن و سالی نداشت) را نزد آقاجان آورد.

آقای جوادی تمام خانواده‌اش در صحنه تصادف فوت کرده بودند و ← ادامه

با بعضی از رفقا در فصل انگور به یكی از روستاهای قوچان رفته بودیم.

یكی از آقایان اهل علم ( كه از نجف آمده بود) همراه ما بود.

رندی در آنجا حضور داشت آهسته گفت:

من می خو اهم امروز ← ادامه

در مدرسه دو درب مدتی با مرحوم شیخ شعبان اردغانی هم حجره و هم غذا بودیم.

معمولا برای نهار یک دیزی به نانوایی سنگکی مقابل مدرسه می ‌دادیم، در تنور می ‌پخت و غذای خوشمزه‌ای می ‌شد.

چند نوبت همسایه ← ادامه

نقل شده است که شاه اسماعیل صفوی وقتی به مقام سلطنت رسید به ولایات نامه‌هایی می ‌نوشت.

از جمله نامه‌ای که به یکی از علماء سنی شیراز نوشت و در این نامه بیان داشت که طبق آیه اولوا الامر اطاعت ← ادامه

غرور علم!

طلبه‌ای کتاب شوارق(مربوط به فلسفه) می  خو اند.

بعد از چند روز که از خواندنش گذشته بود، روزی این طلبه مغرور در مدرسه قدم می ‌زد و می ‌گفت:

این فقهاء فلان فلان شده از جان ما حکماء ← ادامه

آقای موسی الرضا جهانی (از اهالی روستای خیرآباد):

حاج آقا (حدودسال 43 ش)كه از مكه برگشته بودند خدمت ایشان رفتیم.

احوال ما ها را پرسیدند و از ماخواستند كه بچه‌ها‌یی راکه در آنجا حضور داشتند معرفی كنیم كه این كیست؟ ← ادامه

مرحوم حاج شیخ به كسی كه طالب شهرت بوده(از روی طعنه) فرموده بود:

اگر می  خو اهی مشهور بشوی از دو راه می توانی استفاده كنی.

یكی این كه پتویی را بالای سرت به جای عمامه بگذاری و از خانه ← ادامه