ذبیحی

آقای صالحی خوانساری:

ایّام فاطمیّه، منزل مرحوم آیةالل‍ه گلپایگانی منبر بودم. گفتم: روز شهادت مادرم می‌خواهم سرم را برهنه کنم، هرکس هم در حدّ من است سرش را برهنه نماید. فوراً آیةالل‍ه گلپایگانی عمامه‌شان را برداشتند. بقیّه هم سرها را ← ادامه

«گاهی که در خدمت آیةالل‍ه مرحوم حاج سیّد احمد خوانساری (أعلى الل‍ه مقامه) راجع به بعضی از مسائل صحبت می‌شد و کسی حرفی می‌زد. با همان بیان متین و گفتار وزین، که خاصّهٔ چونان آیت عظیمی بود، می‌گفتند: قبیح است ← ادامه

«حاج سیّد محمّدعلی روحانی، امام‌جماعت مسجد امام قم، … می‌گفتند: من هر روز یک صفحه کتاب شرح لمعه مطالعه می‌کنم، زیرا در سفر حج، وقتی رمی جمراتم تمام شد، دیدم عربی به من اشاره کرد. دنبالش رفتم. سجّاده‌اش هم روی ← ادامه

علامه (محمد تقی) جعفری می‌گفت روزی طلبه‌ی فلسفه‌خوانی نزد من آمد تا برخی سوالات بپرسد. ديدم جوان مستعدی است كه استاد خوبی نداشته است. ذهنِ نقاد و سوالات بديع داشت كه بی‌پاسخ مانده بود. پاسخ‌ها را كه می‌شنيد، مثل تشنه‌ای ← ادامه

«شیخ (انصاری) در اوائل زعامت و مرجعیّت، سال چهارم یا پنجم، برادر کوچک خود شیخ محمّد صادق را، که از طلّاب بافضیلت بود، مأمورِ دادنِ حقوق به طلبه‌ها و کمک به مستحقّان کرد.

روزی شنید که شیخ محمّدصادق بعضی اوقات ← ادامه